สินทรัพย์ดิจิทัลถูกแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ คริปโทเคอเรนซี่ (Coin) และ โทเค็นดิจิทัล (Token) ซึ่งในส่วนของคำว่า คริปโทเคอเรนซี่หรือ Coin ในนิยามของสากลนั้นมีความหมายว่าเป็นสกุลเงินดิจิทัลที่ใช้ในการเก็บมูลค่าและเป็นตัวกลางในการแลกเปลี่ยนสินค้าหรือบริการ โดย Coin จะอยู่บนบล็อกเชนของตัวเอง อย่างเช่น Bitcoin (BTC) หรือ Ethereum (ETH) เป็นต้น ซึ่งคริปโทเคอเรนซี่ (Coin) จะมีความหมายตรงข้ามกับโทเค็นดิจิทัล เพราะว่าไม่ได้ถูกออกแบบมาให้มีฟังก์ชันการใช้งานพิเศษ เช่น การใช้โหวตบนแพลตฟอร์ม แต่อย่างใด 

อย่างไรก็ตาม สำหรับประเทศไทยที่มี พ.ร.ก.สินทรัพย์ดิจิทัลฯ เป็นกฎหมายที่ใช้ในการการควบคุมดูแลสินทรัพย์ดิจิทัลและธุรกิจที่เกี่ยวข้อง ซึ่งภายใต้ พ.ร.ก.สินทรัพย์ดิจิทัลฯ นั้นได้ให้นิยามของคริปโทเคอร์เรนซี่ (Coin) ที่ต่างจากนิยามสากลเล็กน้อยว่าเป็นหน่วยข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ที่บันทึกข้อมูลธุรกรรมบนบล็อกเชน สามารถใช้เป็นสื่อกลางในการแลกเปลี่ยนได้ เช่น การนำไปแลกเปลี่ยนเป็นสินค้า บริการ หรือสิทธิอื่นๆ เป็นต้น ตัวอย่างของคริปโทเคอร์เรนซี่ตาม พ.ร.ก.สินทรัพย์ดิจิทัลฯ ได้แก่ Bitcoin, Ethereum รวมถึงคริปโทเคอร์เรนซี่ที่มีการตรึงมูลค่า (Peg) ไว้กับสินทรัพย์ที่มีความมั่นคง เช่น ทองคำหรือสกุลเงินต่างๆ ที่เรียกว่า “Stablecoin” เป็นต้น

ดังนั้นโดยนิยามของ คริปโทเคอเรนซี่ (Coin) ไม่ว่าจะเป็นนิยามของทั้งสากลหรือภายใต้พ.ร.ก.สินทรัพย์ดิจิทัลฯ จะมีลักษณะคล้ายกับสกุลเงินต่างๆที่เรารู้จักกันดี ปัจจุบันคริปโทเคอร์เรนซียังไม่ใช่เงินที่ธนาคารกลางใดในโลกรับรองว่าสามารถใช้ชำระหนี้ได้ตามกฎหมาย (ยกเว้นประเทศเอลซัลวาดอร์ที่ให้ใช้บิตคอยน์ชำระหนี้ตามกฎหมายได้)